Do 2008 roku u Nicka Cave’a działo się wiele. Najpierw powstał projekt Grinderman, napisał scenariusz do filmu „Propozycja” i zaczął pisać muzykę filmową (z Warrenem Ellisem do „Propozycji” oraz „Zabójstwa Jesse’ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda”. Dlatego na nowy album Złych Nasion trzeba było czekać aż 4 lata.
I tak jak poprzednio za produkcję odpowiada Nick Laundry, zaś płyta miała być w klimatach Grindermana. Innymi słowy jest brudniej, psychodelicznie i z silniej zaznaczoną obecnością gitary elektrycznej, która gra może i trochę monotonnie, ale za to bardzo niepokojąco („Night of the Lotus Eaters”, „Lie Down Here & Be My Girl”). Ale jednocześnie zespół skręca trochę w stronę folku (gitara akustyczna w „Hold On To Yourself”), eksperymentuje z dźwiękiem (elektronika w refrenie „We Call Upon the Author”), nawet fortepian tutaj ustępuje pola choćby organom („Jesus of the Moon” z równie dziwacznym fletem i skrzypcami). Całość jest mroczna, dziwaczna i lekko eksperymentalna jak za czasów starego Nicka z początków drogi, co trzyma naprawdę dobry poziom. Bo stare sztuczki już nie robią aż takiego wrażenia.
Zaś w tekstach Cave znów przygląda się współczesnemu światu i nie jest to przyjemny widoczek – obojętność polityków, samotność zwykłych ludzi, a Bóg patrzy gdzieś tam, zaś Łazarz kopie sobie grób, przerażony tym, co widzi. A to wszystko bardziej wyrecytowane niż zaśpiewane, ale za to jak.
Wiele lat minęło, ale Cave zawsze trzymał formę. „Dig, Lazarus, Dig!!!” to także ostatni album Cave’a nagrany z Mickiem Harveyem, który potem opuścił zespół. Naprawdę godny uwagi materiał.
7,5/10
Radosław Ostrowski
Kinoblog 