Adam Bonner jest asystentem prokuratora w Nowym Jorku, a jego żona Amanda pracuje jako prawniczka. Wydają się zgodnym i udanym małżeństwem. Jednak to wszystko może runąć, z powodu pracy. Oboje dostają sprawę kobiety oskarżonej o próbę zabicia swojego męża z powodu nakrycia in flagranti u boku innej kobiety.
Starsze komedie, czyli te sprzed lat 40, 50 lat z dzisiejszej perspektywy mogą wydawać się niestrawną ramotką, nie wytrzymującą próby czasu. Na szczęście, od każdej reguły są wyjątki jak ta produkcja George’a Cukora. Choć od jej premiery minęło ponad 55 lat, ma ona swój bezpretensjonalny urok dawnych lat. Może i oparta jest na stereotypowych bohaterach, ale jest to największa siła napędzająca cała akcję i silne źródło humoru, eleganckiego oraz przyjemnego dla ucha. Jednak poza dialogami oraz kilkoma niezłymi gagami (prokurator podniesiony przez siłaczkę w sądzie), reżyser stawia dość ważne pytania w sprawie relacji kobiety i mężczyzny. A dokładniej ich równości, chociaż twórcy skupiają się na kwestii małżeństwa – jak powinna działać ta relacja, kto powinien „nosić spodnie”, kto „być szyją” i czy jest możliwa zgodność, mimo różnic światopoglądowych? I czy w ogóle równość między płciami tak naprawdę istnieje?
Drugim mocnym punktem jest duet Katherine Hepburn-Spencer Tracy, który cudownie ogrywa wszelkie stereotypy damsko-męskie. Ona jest twardą, postępową feministką, on staroświeckim mężem, wracającym po pracy do domu. Oboje się kłócą, walczą na sali sądowej, jednak oboje kochają się i żyć bez siebie po prostu nie potrafią. Cała reszta obsady, aczkolwiek bardzo dobra – ze szczególnym wskazaniem Judy Holliday w roli oskarżonej (jej rozmowa z obrończynią – rewelacja) oraz inteligentnym Davidem Waynem (kompozytor Kip) – jest tak naprawdę tylko tłem dla tej zabójczej pary.
Chociaż realizacyjnie jest to już troszkę archaiczne kino, to jednak „Żebro Adama” pozostaje bezpretensjonalną i uroczą (to jest odpowiednie słowo) komedią zrealizowaną w starym stylu. I mimo lat, daje ciągle do myślenia.
7/10
Radosław Ostrowski
Kinoblog 