Od dłuższego czasu widoczna jest może nie moda, ale idea cyfrowego remasterowania płyt uznawanych za klasykę lub za przełomowe w historii muzyki. Jednym z takich albumów jest pochodzący z 1969 roku „Then Play On” zespołu Fleetwood Mac. Wtedy ekipa w składzie: Peter Green (wokal, gitara), Danny Kirwan (wokal, gitara), John McVie (bas), Mick Fleetwood (perkusja) i Jeremy Spencer (tutaj uczestniczył przy jednym utworze) zaskoczyli.
I nie chodzi tutaj, że zmieszali rocka z bluesem, ale jak oni to zrobili. Solówki Kirwana i Greena (w dodatku panowie świetnie śpiewają) świetnie się uzupełniają idąc w stronę stricte rocka, bluesa („Like Crying”, „Showbiz Blues”), folku („When You Say” z bardzo delikatną gitarą) czy nawet progresywnego rocka (zmieniające się tempo, kapitalne solówki oraz smyczki pod koniec w „Searching for Madge”). Jest tutaj sporo instrumentalnych kompozycji, które mówią same za siebie, że się tak wyrażę. Tak jak „My Dream” z dość „senną” gitarą czy „Down Under” ze świetną sekcją rytmiczną. Panowie budują bardzo interesujący i spójny album, mimo zróżnicowania gatunkowego.
Album ten zawiera też 4 dodatkowe utwory: dwuczęściowy „Oh, Well” (druga część instrumentalna ze smyczkami i fortepianem – obie w mono), ostre „The Green Manalashi” i instrumentalny „World in Harmony”.
Muzycy grają świetnie, melodie brzmią zgrabnie i bardzo przyjemnie, a energia nie zestarzała się ani jotę. Chyba wiecie co macie zrobić?
8/10
Radosław Ostrowski
Kinoblog 