W sieci kłamstw

Roger Ferris jest agentem terenowym CIA na Bliskim Wschodzie, zaś jego zadaniem jest schwytanie al-Saleema. Działa ze swoim oficerem prowadzącym Edwardem Hoffmanem, który kontaktuje się z nim na odległość. W końcu Amerykanie proszą o pomoc wywiad Jordanii.

Ridley Scott to jeden z tych filmowców, których nie można pomylić z nikim innym. Wszechstronnie uzdolniony, sprawny rzemieślnik obracający się po kinie gatunkowym różnej maści. Tutaj próbuje wejść w konwencję thrillera politycznego i przy okazji próba zabrania głosu w sprawie wojny z terroryzmem. Technicznie jest to świetny film (montaż, zdjęcia – kapitalne), zaś sceny rozmów między Ferrisem i Hoffmanem nie pozbawione są pewnego cynicznego humoru. Przy okazji Scott pokazuje nieufność Ameryki wobec sojuszników (ze wskazaniem na wywiad Jordanii), z którymi muszą współpracować, bo znają teren i mentalność i dlatego z nimi współpracują, choć nie zawsze działają równocześnie (próba dorwania wtyczki Jordańczyków w Al-Kaidzie). Widać, że filmowiec stara się zachować obiektywizm i pokazać, że nie wszyscy Arabowie są źli. Ale jednak i tak Amerykanie wygrywają, co trochę budzi niesmak.

Od strony aktorskiej film jest całkiem przyzwoity. Leonardo DiCaprio powtarza tutaj swoją rolę w „Infiltracji” i daję radę. Nie wie komu może ufać (bo nawet jego szef nie informuje go o wszystkim), świetnie wtapia się w tło i miota się. Misiowaty Russell Crowe jako jego szef jest lepszy – ciągle ze słuchawką w uszach, cyniczny i nie do końca uczciwy. Za to perełką tutaj jest Mark Strong jako Hani – przenikliwy szef wywiadu Jordanii, który ceni sobie lojalność i jest naprawdę cwanym lisem (finał jest jego).

Scott zrobił porządny film, gdzie jest pewna równowaga między dialogami a akcją. Pomysłowo, perfekcyjnie technicznie i ze sporą dawką emocji.

7/10

Radosław Ostrowski