Mike Ross jest młodym i bardzo zdolnym chłopakiem z fotograficzną pamięcią. Jednak jest on zbyt leniwy i zostaje wydalony z uniwersytetu, za to zdaje za innych egzaminy. Miał pomóc kumplowi w robocie (przemyt narkotyków), ale dzięki zbiegowi okoliczności trafia na rozmowę kwalifikacyjną do kancelarii prawniczej Pearson Hardman. Rozmowę prowadził Harvey Spekter, na którym umiejętności chłopaka robią wrażenie. Tylko jak to ukryć przed szefową kancelarii?
Seriali prawniczych to było na pęczki – „Ally McBeal”, „Kancelaria adwokacka”, „Orły z Bostonu” czy „Żona idealna”. Aaron Korsh jednak postanowił uatrakcyjnić tą formułę tworząc serial gwarantującą naprawdę przednią rozrywkę. Nie brakuje tutaj wyrazistych postaci, dość ciekawie poprowadzonych spraw, które pozornie wydają się łatwe (niekoniecznie dla takiego żółtodzioba jak Ross), a jest tu sporo: oszustwa finansowe, usunięcie dyrektora firmy, próba zawarcia ugody czy otwarcie dawnej sprawy o zabójstwo. Taki klasyczny procedural, zaś same sprawy potrafią wciągnąć, zaś wyjście i rozwiązanie naprawdę robi wrażenie. Nie ma tutaj poczucia znużenia, choć jest pewien określony schemat, który jednak nie drażni. Łatwo nie jest, ale jakimś cudem się udaje, choć zakończenie serii zapowiada kłopoty. A może nie?
Jednak każdy serial musi mieć wyraziste i ciekawe postacie, które zostaną odegrane na przynajmniej dobrym poziomie. Tak też jest tutaj, zaś siłą napędową są Specter (świetny Gabriel Macht) oraz Ross (bardzo dobry Patrick J. Adams). Pierwszy jest doświadczonym, opanowanym, trochę cynicznym prawnikiem, w dodatku kobieciarzem. Gdyby jeszcze miał laskę oraz zarost, mógłby być doktorem Housem w świecie prawniczym – nie przesadzam. Zaś drugi jest młodym, lekko naiwnym facetem, ale niepozbawionym sprytu. W dodatku facet musi udawać kogoś kim nie jest, co jeszcze bardziej komplikuje jego sytuację. Poza nim jest jeszcze ciekawe role Ricka Hoffmana (antypatyczny Litt, który gnębi Rossa), Meghan Markie (archiwistka Rachel Zane, która coś czuje do Rossa) i Sary Rafferty (posągowo piękna i twarda Donna, sekretarka Spectera).
Pierwszą serię ogląda się bardzo dobrze, choć niby nie jest tutaj nic zaskakującego. Ale to tylko pozory. Precyzyjnie budowane intrygi, ciekawe dialogi oraz pewna realizacja powodują, że „W garniturach” to jedna z ciekawych produkcji, serwująca lekką rozrywkę na poziomie.
8/10
Radosław Ostrowski
Kinoblog 