Po dwóch płytach zespół Stereophonics konsekwentnie grał alternatywnego rocka. I w końcu musiał wyjść album nr 3, którym zespół wszedł w XXI wiek. Z tą samą ekipą oraz tymi samymi producentami. I znów tytuł rzucał się w oczy.
I jest to nadal wyważona mieszanka „brudnego” grania garażowego („Vegas Two Times” z chórkiem w tle) z bardziej delikatniejszym brzmieniem („Lying in the Sun” czy „Step On My Old Size Nines” z harmonijka ustną). I ta mieszanka nadal sprawnie funkcjonuje, zaś zespół ciągle szuka nowych form, tworząc tez bardzo chwytliwe i melodyjne numery (drapieżny „Mr. Writer” czy chilloutowe „Have a Nice Day”), przeplatając obie formy. Zdarzają się nawet bardzo minimalistyczne numery jak „Nice To Be Out” (tylko gitara i perkusja) czy „Caravan Holiday”, ale to wszystko jest jednocześnie bardzo energetyczne, nastrojowe i na naprawdę wysokim poziomie, do czego nas już przyzwyczaili.
Wokal Kelly’ego nadal jest bardziej ekspresyjny, ale nie wywołuje rozdrażnienia czy irytacji, zaś teksty nadal trzymają poziom wysoki jak zawsze, mówiąc m.in. o hipokryzji czy szczęściu.
Co można powiedzieć jeszcze o „Just Enough…”? Chyba już nic, więc trzeba posłuchać i wsiąknąć w ten mały świat.
8/10
Radosław Ostrowski
Kinoblog 