Poznajcie Cesara – to młody i bogaty kapiszon, posiadający wielką firmę gastronomiczną odziedziczoną po zmarłych rodzicach. Razem z najlepszym kumplem Peyalo wozi się po mieście i wyrywa dziewczyny na jedną noc. I tak byłoby do czasu, gdy nie pojawiła się ona – Sophia, dziewczyna Peyalo. Cesar zakochuje się w niej, jednak jego kochanka Nuria dowiaduje się o tym. Zawodzi Cesara swoim wozem i próbuje go zabić w wypadku, ale sama ginie. Mężczyzna ma oszpeconą mocno twarz, przez co unika kontaktu ze światem – aż do czasu.
Ten krótki opis wystarczyć, gdyż film Alejandro Amenabara oparty jest na woltach oraz zaskoczeniach. A wszystko zaczyna się w momencie, gdy nasz bohater znajduje się w… więzieniu oskarżony o morderstwo. Zaintrygowani? Reżyser powoli odkrywa elementy układanki i usypia naszą czujność zwykłymi obrazami, sytuacjami – rozmowa, przypadkowa znajomość, seks. Niby typowe obyczajowe kino, ale w połowie zaczynają się dziać dziwne. Nasz bohater widzi zamiast Sophie zmarła Nurię, w lustrze widzi swoje szpetne odbicie. No i ciągnie się pytanie – sen to czy jawa? I kto stworzył ten koszmar? Rozmowy z psychologiem Antonio, który próbuje ustalić prawdę, wprawiają w jeszcze większą dezorientację, pokazując rozmazane obrazy. Zagadkowe i dziwaczne to kino, ze stonowanymi zdjęciami oraz mocno horrorową muzyką. Jedyne, co mi mocno psuło seans to zakończenie – dla mnie zbyt futurystyczne, bardziej pasujące do powieści Philipa Dicka. Chociaż czy to aby na pewno zakończenie i odpowiedź? Sam nie wiem, nie przekonało mnie to do końca.
Pochwalić za to należy aktorstwo Edouardo Noriegi, czyli Cesara powoli tracącego zmysły, zagubionego i nie potrafiącego rozróżnić to, co jest prawdą, a tym, co jest fantazją, urojeniem, przez co łatwiej się z nim identyfikować, gdyż wiemy tyle, co on. Równie solidny jest Chete Lera w roli psychiatry Antonio – racjonalisty, dociekliwego, traktującego Cesara niemal jak syna, próbuje mu pomóc. prześliczna jest Penelope Cruz – ciepła, wrażliwa oraz czuła Sophie. Trudno zapomnieć jej oczy, spojrzenia, gdy widzi po raz pierwszy Cesara, flirtu czy jak mim stoi w deszczu.
Amenabar w swoim dziele miesza thriller z melodramatem i jeszcze to okrasza SF. Ten ostatni element można byłoby usunąć, ale seans okazał się przyzwoicie spędzonym czasem. No i to pytanie (spojler): co zobaczył nasz bohater po otworzeniu oczu?
6,5/10
Radosław Ostrowski
Kinoblog 