Sejf

Początek zapowiada klasyczny heist movie. Niby zwykła rozmowa i kłótnia w okienku zamienia się w napad. Pomysłodawczynie są dwie siostry, które chcą spłacić dług brata. Problem w tym, że w skarbcu okazuje się być za mało pieniędzy na spłatę. W końcu jeden z pracowników informuje o drugim skarbcu: w podziemiach. Od tej pory cały napad zaczyna się sypać.

Reżyser Dan Bush postanowił połączyć dwa gatunku, które pozornie nie pasuje do siebie: heist movie oraz horror. Już czołówka zapowiada dość brutalną historię (czyli napad na bank zakończony krwawą jatką), a początek wydaje się bardzo spokojny. Chociaż podskórnie wyczuwa się, że coś wisi w powietrzu. Problem jednak w tym, że w sposobie straszenia sięga po ograne sztuczki z duchami. A to nagle zaczyna się psuć światło, a tu znikąd pojawi się jakiś cień czy postać niewidoczna w kamerze monitoringu. Oczywiście na dole jest tak ciemno, że schodzenie tam w pojedynkę nie może się skończyć dobrze. Dochodzi do coraz dziwniejszych sytuacji (tajemniczy telefon z wezwaniem), dialogi są miejscami bardzo drętwe, mimo bluzgów, a postacie ledwo zarysowane oraz zwyczajnie nieciekawe. Logika siada, historia pełna jest dziur, napięcie totalnie siada, zaś strachu tyle, co kot napłakał. Bo jak ma mnie przerazić nagłe pojawienie się ucharakteryzowanych ludzi (fakt, wyglądają paskudnie), mordujących innych, bo… tak, niczym w rasowym slasherku. Nawet montaż dość łatwo sugeruje, kto wie więcej niż mówi (dość szybkie przebitki), przez co finałowa wolta jest bardzo łatwa do przewidzenia.

O aktorstwie w zasadzie trudno powiedzieć coś sensownego, bo materiał nie daje pola do popisów. Wiele osób zostaje bezczelnie zmarnowanych (Clifton Collins Jr. w roli detektywa Igera), z kolei główne protagonistki (Francesca Eastwood oraz Taryn Manning) są dość słabo zarysowane, choć głównie pełnią rolę wizualnego ozdobnika. Jedynie James Franco się wybija (głównie wyglądem), ale też nie ma zbyt wiele do roboty (jest skuty przez większość czasu).

„Sejf” to jeden z takich filmów, który po realizacji trafia od razu na VOD czy DVD. Pomysł nawet nie głupi, ale wykonanie przypomina tysiące innych filmów grozy, zrobione od linijki. Nudny, nieciekawy, standardowy horror w bardzo amatorskim wykonaniu. Ziew.

4/10

Radosław Ostrowski